Column: Zo was mijn Italiaanse kerst

Nieuwe column op DitisItalie:
Italië staat bij iedereen bekend als traditieland. Alle kleine dorpjes, maar ook grote steden zoals Florence waren overenthousiast versierd met lichtjes, kersttakken en kerstbomen. Een dag voor kerst heb ik Florence bezocht. Ik wilde graag deze geweldige stad in kerstsfeer bewonderen. Het was het begin van een heerlijk Italiaanse kerst.

De winkelstraten waren versierd met lichtjes en dan niet zomaar met een lichtslang. Prachtige bollen en sterren gaven deze stad licht. Bij Piazza del Duomo staat een gigantische kerstboom omringd door toeristen met fototoestellen. Geen kerstbal te bekennen in deze boom. De rode lelie als symbool voor de stad zegt genoeg. Je wordt omringt met schoonheid en de geuren van al het kerstlekkers.

Shoppen in kerstsfeer

Daarna heb ik een korte stop gemaakt op het Piazza della Repubblica. De carrousel, die daar het hele jaar door staat, is ook helemaal in kerstsfeer. Shoppen in kerstsfeer doe je in het prachtige warenhuis La Rinascente. Het gebouw heeft een verlichte gevel en van de diverse versierde afdelingen kom je vanzelf in de kerststemming, als je dat nog niet was. Daarna genoot ik van mijn caffè op de bovenste verdieping van het warenhuis. Daar ligt een terras dat prachtig uitzicht op de verlichte stad biedt. Wat ik vreemd vond, was de inmiddels verdwenen kerstmarkt. Helaas bleek deze er maar tot 21 december te staan.

Kerstmis zelf heb ik gevierd in het plaatsje Montelupo Fiorentino. Het was de eerst keer samen met mijn schoonfamilie en ik was benieuwd hoe dit zou gaan verlopen. Op kerstavond (La Vigilia) werd er gedineerd tot een uur of half twaalf ‘s nachts. Na uitgebreid getafeld te hebben, stond de nachtmis op het programma. Mooi om mee te maken, maar helaas, doordat ik nog geen woord Italiaans spreek, moeilijk om te begrijpen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kerstoutfit

Op Eerste Kerstdag gingen we na alle kussen, knuffels en auguri-cadeautjes uitpakken onder de boom. Niet in pyjama, wat ik mij had voorgesteld, maar in onze ‘kerstoutfit’. Zoals Femke van Twuijver al aangaf in haar column kan je ook makkelijk in trainingsbroek aan tafel schuiven. In Nederland koop ik een speciaal jurkje en dof ik me helemaal op, maar in het land van de mode waar vrouwen bijna slapen met hakken aan hoeft dit dus niet…

We dronken alleen een espresso, om halfeen gingen we namelijk met heel de familie eten. In Nederland ben ik gewend aan een uitgebreid diner, in Italië is dit een kerstlunch. Hier was ik gelukkig op voorbereid en had daarom het ontbijt maar even overgeslagen. Ik was nerveus, ik had nog niet veel familieleden gezien of gesproken en ontmoette er tijdens deze middag even – patsboem – twintig! Dit viel gelukkig heel erg mee. De familie was heel open en gezellig, ondanks het beperkte Engels dat ze spreken. Ze gaven me een gevoel van thuiskomen en het was totaal niet ongemakkelijk. Ze ontvingen me met open armen en schotelden me een gigantische hoeveelheid eten voor. Het begon met antipasti en eindigde met zoete lekkernijen om vijf uur ‘s middags. Die lunch vond ik wel een goed idee. Zo ga je niet met een volle maag naar bed en kan je alles laten zakken.

Helaas vloog ik op Tweede Kerstdag weer terug, maar dan houden ze vast een diner van alle leftovers.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten